Schouderinstabiliteit

Instabiliteit van de schouder

Het schoudergewricht is het meest mobiele gewricht in het menselijk lichaam. Er is geen enkel ander gewricht de vrijheidsgraden kan evenaren.  Maar met deze mobiliteit komt op een prijs, een vermindering van de stabiliteit. Bij een vermindering van stabiliteit kunnen er allerlei klachten ontstaan in de schouder.

Klachten bij instabiliteit van de schouder

• pijnscheuten tijdens activiteiten boven het hoofd en onverwachte bewegingen
• pijn bij lang in dezelfde houding zitten
• schouder voelt los / instabiel aan.
• soms een hoorbare klik (subluxatie)
• constante pijn door irritatie slijmbeurs of spierpezen in de schouder
• soms overbelasting schouderblad spieren

Ontstaanswijze

1. Geleidelijk
   • Langzame oprekking kapsel van de schouder door herhaaldelijk overstrekken van het kapsel.
   • Bijvoorbeeld: Bij bovenhandse sporten zoals tennis, volleybal
   •  Vanaf de geboorte aanleg voor slappe banden en kapsels (laxiteit). Het schoudergewricht is het meest gevoelig om te ontwrichten.
2. Acuut
   • Gehele (luxatie) of gedeeltelijke (subluxatie) de schouder uit kom door een val of harde klap
   • Bij een volledige luxatie zal de schouder door een arts weer terug in zijn positie moeten worden gezet. Wanneer de schouder uit de kom gaat door een val of een harde klap dan is de schouder vaak 1-2 weken zeer pijnlijk bij alle bewegingen. Na deze eerste periode nemen de pijnklachten geleidelijk af en rest er een instabiliteit van de schouder.

Diagnostiek en management schouderinstabiliteit

Bij het diagnosticeren van onstabiele schouders worden de termen TUBS en AMBRI’s  binnen de orthopedische chirurgische wereld op grote schaal gebruikt.

1. T.U.B.S.
   • T: Trauma, U: Unidirectioneel, B: Bankart, S: Surgery
   • Therapie: artroscopische of open bankart repair met kapselreving
2. A.M.B.R.I
   • A: A-traumatisch, M: Multi-directional, B: Bilateral, R: Revalidation, I:Inferiorcapsular shift
   • Therapie: langdurig (meer dan 1 jaar) intensieve oefentherapie + eventueel houdingscorrectie . Eventueel operatief: open capsular shift en/of (arthroscopische capsular shrinking?)

Er wordt echter nu erkend dat deze classificaties veel te simplistisch zijn voor de diagnose en het beheer van schouderinstabiliteit en dat ze niet alle soorten instabiliteit verklaren.  Bij het beschrijven van schouderinstabiliteit gebruikt Spinefysio het Stanmore Triangle Classification System ontworpen door de heer Ian Baylay.  Dit is een uitstekende manier om onstabiele schouders te diagnosticeren en hun management te plannen.

1. Type 1: Trauma structureel
   • Significant Trauma
   • Vaak Bankart laesie
   • Meestal unilateraal
   • Geen abnormale spierpatronen
   • TUBS
2. Type 2: A-traumatisch structureel
   • Geen trauma
   • Structureel beschadiging van het gewrichtsoppervlak
   • Capsulair dysfunctie
   • Geen abnormale spierpatronen
   • AMBRI
3. Type 3: Afwijkende spierpatronen (habitueel, niet traumatisch)
   • Geen trauma
   • Structureel beschadiging van het gewrichtsoppervlak
   • Capsulair dysfunctie
   • Geen abnormale spierpatronen
   • Vaak bilateraal (beide zijde)
   • Therapie: langdurig (meer dan 1 jaar) intensieve oefentherapie + eventueel houdingscorrectie .